Wat is risicoaversie en welke invloed heeft het op ons bij beleggen?

Weet jij wat risicoaversie is? De definitie ervan kan worden vastgesteld als de voorkeur die een belegger heeft om het risico van zijn belegging te vermijden (afwijzen) in het licht van de mogelijkheid om verliezen te lijden. Maar laten we het beter zien met een voorbeeld:

Waarom zijn we niet succesvol in onze investeringen?

Stel dat u wordt aangeboden om deel te nemen aan een spel dat bestaat uit het opgooien van een munt. Je moet eerst kop of munt kiezen; Als de door jou gekozen optie uitkomt, win je 120 euro, maar als je optie niet uitkomt, verlies je 100 euro. Je kunt zo vaak spelen als je wilt en zelfs een machine voor je laten spelen en dit onbeperkt doen. zou je spelen De kans is groot dat je, zoals de meesten, besluit om niet te spelen.

Laten we ons voorstellen dat ze je nu aanbieden om hetzelfde spel te spelen en dat ze je 200 euro geven om te winnen, in plaats van 120 euro, zoals voorheen. In dat geval is de kans groot dat je nu besluit om te spelen, zoals de meesten doen.

Wat is risicoaversie?

Als we goed nadenken over de eerste optie van het spel, zullen we zien dat het totaal irrationeel is om het niet te spelen. Laten we even nadenken:

1. We weten allemaal dat de kans op kop of munt 50% is bij een niet opgetuigde munt. Daarom is de kans op winnen en verliezen 50%.
2. Als we € 120 winnen wanneer onze keuze uitkomt en € 100 verliezen wanneer dat niet het geval is, geven we op de lange termijn een “zekere” winst van € 10 op (120*50%) – (100*50%) = € 60 – € 50 = 10 €.
3. Het winnen van € 10 van de € 100 die we “investeren” in het spel, of die we elke keer op het spel zetten, veronderstelt een impliciet rendement van 10%. We moeten misschien iets anders op het spel zetten als we meerdere keren op rij verliezen, maar het is duidelijk dat als we stoppen met spelen, we een zeer goed rendement zouden opgeven.

Daarom is het totaal irrationeel om niet te “spelen”. Als dit voorstel echt zou zijn, zou het geen zin hebben om te wachten met spelen totdat je een dubbel bod krijgt (zelfs met een voorstel met een laag percentage, zoals we hier deden, zou het al logisch zijn).

De speler moet zich alleen concentreren op operationele kwesties, zoals ervoor zorgen dat er niet wordt vals gespeeld, en proberen dit zo vaak mogelijk te doen om de wet van waarschijnlijkheid te laten gelden.

Waarom zijn we irrationeel in onze financiële beslissingen?

Waarom geven de meeste spelers het voorgestelde spel op? De reden is een combinatie van twee factoren.

Allereerst hebben we in onze psyche een natuurlijke neiging om risico’s te vermijden. Met andere woorden, we zijn van nature risicomijdend en om dit te overwinnen, moeten ze ons een mogelijke dubbele winst aanbieden (€ 200 winst tegen € 100 verlies).

De Risico-aversie Het betekent dat onze gevoelens ten aanzien van winst en verlies niet symmetrisch zijn, dat wil zeggen dat de pijn die wordt veroorzaakt door een verlies niet wordt gecompenseerd door het plezier dat wordt veroorzaakt door een winst van dezelfde omvang. We verwerpen de mogelijkheid om winst te behalen als deze een risico op verlies met zich meebrengt. We accepteren het alleen als de verwachte winst onredelijk hoog is.

Ten tweede denken we vaak niet na over problemen die een minimale concentratie vereisen om het juiste antwoord te vinden. In het vorige gedeelte hebben we in 3 punten samengevat wat de analyse zou kunnen zijn van het probleem dat inherent is aan het voorgestelde spel. Deze 3 punten kunnen een paar minuten nadenken vergen, die we vaak niet nemen om te beslissen. Het probleem is dat dit vaak voorkomt bij veel van onze financiële beslissingen.

De laatste reden waarom we onze tijd niet nemen, is omdat het bewezen is dat we kunnen bereiken beslissingen nemen met twee verschillende soorten “systemen” in onze hersenen.

We hebben een “snel” systeem ¹ om beslissingen te nemen die dingen vereenvoudigen en niet diepgaand analyseren. Dit snelle systeem stelt ons in staat om meerdere dingen tegelijk te doen, bijvoorbeeld autorijden (snel systeem) en tegelijkertijd een gesprek voeren met een passagier (wat meer inspanning van onze hersenen vergt).

Welnu, wat in de praktijk gebeurt, is dat we op een totaal onbegrijpelijke manier veel financiële beslissingen nemen met het snelle systeem van ons brein, terwijl voor veel van onze financiële beslissingen een paar minuten nadenken nodig zou zijn.

Als we de berekeningen en de redenering in de punten 1 tot en met 3 analyseren, zijn ze gemakkelijk op te lossen voor elke middelbare scholier. Wat er gebeurt, is dat onze geest de neiging heeft om inspanningen te vermijden, vooral voor datgene waarmee we niet begaafd zijn of ons lui maken. En dit gebeurt vaak met financiële problemen.

Daarom, we hebben de neiging om belangrijke financiële beslissingen te nemen met het “snelle systeem” van onze hersenen en om kortere wegen te nemen, en dat is wanneer onze psychische zwakheden en vooroordelen optreden.

Wat zijn de gevolgen van risicoaversie?

Vanwege risicoaversie kunnen veel beleggers de neiging hebben om geen enkel risico te willen nemen. Dit kan leiden tot een groter risico, zoals het niet krijgen van een redelijk rendement op uw spaargeld. Dit is zo, aangezien het in de meeste markten noodzakelijk is om een ​​minimaal risico te nemen om de inflatie te overwinnen.

Een ander gevolg van risicoaversie bij veel beleggers is het aanhouden van posities (wat inefficiënt kan zijn) vanwege het simpele feit dat ze verliezen hebben. Met andere woorden, wachten met verkopen totdat we de initiële investering hebben terugverdiend, zelfs als we weten dat het activum dat we hebben gekocht misschien niet het beste is.

Omgekeerd kan dezelfde belegger met een sterk gevoel van risicoaversie de neiging hebben winnende posities te vroeg te verkopen om winst vast te leggen en/of niet het risico lopen dat die winst omslaat in een verlies.

Laten we ons een belegger voorstellen die in het jaar 2000 1 aandeel van bedrijf A en 1 aandeel van bedrijf B koopt. In 2005 heeft bedrijf A zijn waarde met 2 vermenigvuldigd en heeft ook superpositieve vooruitzichten, terwijl bedrijf B tot de helft is gedaald en ook heeft zeer negatieve vooruitzichten. Het is zeer waarschijnlijk dat de belegger de posities in bedrijf A ongedaan zal maken (omdat het wint en die winst wil veiligstellen) en tegelijkertijd bedrijf B in zijn portefeuille zal houden, aangezien zijn verliesaversie hem verhindert een negatief getal te zien tussen waarde kopen en verkopen van die specifieke positie.

Als de vooruitzichten over nog eens 5 jaar correct zijn, zult u zeker geen aanzienlijk bedrag meer verdienen in bedrijf A, terwijl u in bedrijf B waarschijnlijk uw investering niet zult hebben terugverdiend en meer zult verliezen. Met andere woorden, uw afkeer van risico’s zorgt ervoor dat u een totaal inconsistente en irrationele beslissing neemt met de informatie binnen handbereik.

Als we dit effect in één zin samenvatten, zien we de totale irrationaliteit van de zin die de typische belegger in zijn handleiding over beleggen zou moeten schrijven: “Ik ben bereid om slechte investeringen lange tijd aan te houden, terwijl ik bereid ben om te scheiden met goede investeringen voor tijd” (om mijn psyche op mijn gemak te stellen met mijn risicoaversie).

Een goede belegger zou het tegenovergestelde in zijn handleiding moeten schrijven.

Wat is gedragsfinanciering?

Sinds enkele jaren merken financiële experts steeds meer dat om het gedrag van beleggers te begrijpen, naast het begrijpen van het gedrag van de markten, het nodig was om te bestuderen hoe beleggers beslissingen nemen. Daarom is ‘gedragsfinanciering’ steeds relevanter geworden.

Hij “Gedragsfinanciering” Het is de wetenschap die aan deze analyse is gewijd. Gedragsfinanciering kan verschillende vertalingen hebben, van gedragsfinanciering, beleggerspsychologie of gedragsfinanciering. Kortom, het gaat om het analyseren van het gedrag van de investeerder in financiën of de psychologie van financieel gedrag.

Deze behoefte is duidelijk geworden bij het observeren van de evolutie van de geschiedenis van de markten, waar er, net zoals er momenten van overweldigende euforie zijn, ook momenten zijn van wijdverbreide en onverwachte paniek, die alleen het resultaat kan zijn van een bepaald gedrag dat een diepe studie. .

Dit gedrag dat vaak als irrationeel wordt ervaren, wordt gerechtvaardigd door onze vooroordelen en de structuur van de systemen waarmee we beslissingen nemen.

Er zijn meerdere geleerden van de zogenaamde neuro-economie (een andere mogelijke naam voor de BF), die proberen te begrijpen hoe we beslissingen nemen. Zelfs tot het punt of we daadwerkelijk de beslissingen nemen, onderwerp van deze video van Dan Ariely: https://www.youtube.com/watch?v=9X68dm92HVI&feature=youtu.be

Een belegger moet zich ervan bewust zijn dat hij onderhevig kan zijn aan deze vooroordelen. Je moet ook proberen ze onder de knie te krijgen of jezelf gewoon in handen te geven van een goede adviseur die fouten zal vermijden.

Een goed gediversifieerde portefeuille, met een langetermijnhorizon, met een goed gedefinieerd en systematisch plan, kan een goede oplossing zijn om deze emotionele en cognitieve vooroordelen die ons domineren te vermijden.

¹ Zie het boek van Daniel Kahneman, “Thinking, fast and slow”, waarin hij systeem 1 (de snelle) en systeem 2 (de meest reflectieve en langzame) beschrijft. In het boek beschrijft hij “het mentale leven als een metafoor tussen twee agenten genaamd systeem 1 en systeem 2, die respectievelijk snel denken en langzaam denken produceren. Systeem 1 heeft veel meer impact dan we denken, en is de geheime actor in veel van onze keuzes en oordelen die we maken.”